KFC Merelbeke wint in het Forestierstadion van KRC Harelbeke (0-2)
KFC Merelbeke op bezoek bij het ooit roemruchte Harelbeke, dat van 1995 tot 2001 zelfs nog even in onze hoogste afdeling speelde (enkele bekende namen van toen onder coach Henk Houwaert: Geert De Vlieger, Hein Vanhaezebrouck, Joris Detollenaere, Mike Origi en Piet Verschelde) en zelfs, na een 5de plaats in seizoen 97-98, Europees actief was in de zgn Intertoto-cup tegen Sampdoria Genua!
En nu mochten ze dus op een herfstige 1 april tegen de blauwgelen uit Merelbeke de drassige wei in.
Harelbeke nog volop strijdend tegen de degradatie, terwijl Merelbeke zich zorgeloos mag bekommeren om deelname aan de eindronde of het behalen van de derde periode. En zelfs de titel van vice-kampioen kan ook nog! Om maar te zeggen dat het een boerenjaar is tot nu toe.
Verslag - Benedikt Boone
De wedstrijd zelf dan, die kwam nogal traag op gang, na een studieronde van een tiental minuten, waarbij beide ploegen elkaar wat aftastten.
Het eerste gevaar kwam van de thuisploeg, maar gelukkig twijfelde een in de zestien vrijstaande Vanhulle in de afwerking: hij nam de bal niet helemaal zuiver op de voet, terwijl een kopbal hier waarschijnlijk dreigender was geweest.
Merelbeke reageerde daarop met een schot uit de tweede lijn van Falzone, dat echter net over doel ging.
Plots (21min) uit het niets dan, na een vrije trap voor Merelbeke, verlengde de mee opgerukte Gillis de bal met zijn scheenbeen tot tegen de paal.
Pech dan voor de bezoekers in minuut 22: na een eerder onschuldige tackle, belandde het been van De Ruyver (die op rechts de gekwetste El Hamdaoui verving) wat ongelukkig onder zijn lichaam, waarbij hij zijn knie verwrong en vroegtijdig het veld diende te verlaten. In zijn plaats kwam oudgediende Seynaeve, die zich de rest van de wedstrijd perfect van zijn taak kweet op een voor hem toch ongewone positie.
Nog meer tegenslag in minuut 23, toen Lievens een geel karton slikte, misschien wat te makkelijk.
Bijna konden we daarna (26min) al deze pech vergeten, toen De Mey, in de zestien, een vrije schietkans kreeg om op doel af te werken. Te onbesuisd in de afwerking vloog de bal echter hoog over… hier zat meer in!
En nauwelijks 5min later noteerden we langs onze kant, als laatste wapenfeit voor de rust, nog een afzwaaiend schot van Verheyden, dat ook al over het doelhout ging.
Harelbeke zelf was in die eerste helft, behalve die éne grote kans dan in aanvang van de wedstrijd, eigenlijk niet echt gevaarlijk. We noteerden wel enkele mooie acties van dribbelaar Kyeremeh, echter zonder al te veel dreiging. Waarbij we echter ook niet mogen vergeten dat Merelbeke nog steeds over de beste verdediging van de reeks beschikt!
In de tweede helft dan was het de thuisploeg die best uit de startblokken kwam. Hun concentratie en gretigheid waren iets groter, wat in minuut 51 resulteerde in geel voor kapitein Van Den Winckel, die even aan de noodrem hing.
En net toen we deze moeilijke fase, zonder manifeste dreiging weliswaar, doorspartelden, snelde Falzone de volledige linkerflank af en dropte hij de bal tot aan de tweede paal tot bij Verheyden. Die legde de bal dood, kapte zich mooi vrij naar binnen en besloot met links in de korte hoek: 0-1 (52min)!
Dat doelpunt maakte Harelbeke even van slag en inspireerde Merelbeke dan duidelijk om nog even op dat elan door te gaan.
Eerst was er nog een harde pegel van Van Den Winckel uit de tweede lijn, die werd gered door doelman Dutoit, maar nauwelijks 5min na het eerste doelpunt mocht de blauwgele aanhang toch opnieuw juichen.
Doelpuntmaker Verheyden werd nu de aangever op rechts: de bal kwam tot bij de mee opgerukte De Mey en die verwerkte de bal tussen een paar verdedigers listig naast de paal, niet echt hard maar wel zeer precies: 0-2 zowaar op nauwelijks een 5-tal minuten, Merelbeke even dodelijk efficiënt.
Sein voor trainer Derveaux om in minuut 65 dan een driedubbele wissel uit te voeren: Soli, Dewaele en Balcaen betraden het strijdtoneel.
Offensief bracht dat zeker zoden aan de dijk aan, want zeker Soli kwam goed in en creëerde manifest gevaar. Merelbeke werd nu op zijn helft teruggedrongen en kwam er niet meer echt uit. Het was duidelijk dat we de aansluitingstreffer zo lang mogeljk dienden uit te stellen.En nauwelijks 3 minuten later (68min) was het al bijna van dat: onze buitenspelval liep niet echt gesmeerd, zodanig dat een speler van Harelbeke alleen kon doorbreken en zo oog in oog kwam te staan met doelman Maes, die gelukkig weer op post was en onvervaard als een kamikaze in zijn voeten dook om deze actie onschadelijk te maken. Dit had ongetwijfeld het keerpunt van de wedstrijd kunnen betekenen.
Nadien was het verder enkel nog Harelbeke wat de klok sloeg en Merelbeke dat ze aftelde.
Nadat Hilal reeds in de wedstrijd was gekomen dan, ter vervanging van de moegestreden Verheyden, mocht ook De Schryver in minuut 86 nog invallen voor die andere bedrijvige flank Falzone.
Het werd de laatste minuten wel nog wat warm voor de Merelbeekse kooi, maar die zeldzame keer dat Harelbeke dan toch voorbij onze verdediging raakte, stond goalie Maes alweer paraat, zodanig dat hij uiteindelijk toch alweer zijn 8ste clean sheet liet optekenen!
Vreugde natuurlijk in het Merelbeekse kamp na het laatste fluitsignaal: niet alleen is dit onze eerste winst op het veld van Harelbeke, we blijven ook mooi op onze gedeelde tweede plaats staan. Wie had dat durven denken/dromen in het begin van het seizoen toen we openden met een magere 2 op 15…
Nog 5 matchen te gaan (waarna misschien zelfs nog een eindronde?), met nog enkele zeer leuke affiches: Lokeren, Aalst (eerste match op onze Molenkouter!), RC Gent en Cercle Brugge (laatste match, thuis ook). Maar eerst, na een weekend rust, op 16/4, wacht ons nog Gullegem, wat meteen ook onze laatste wedstrijd op Moerkensheide/De Pinte betekent.
Verslag Benedikt Boone
