KFC Merelbeke kaapt toch een punt weg bij RFC Weteren na complete off-day (1-1)
Kapitein Dean Van Den Winckel zal het zichzelf ook wel anders voorgesteld hebben toen hij in een vooruitblik op deze spanning opwekkende derbywedstrijd in de pers opperde dat KFCM nog iets recht te zetten had na de 1-2 nederlaag uit de heenronde, want toen moest Merelbeke nog starten aan zijn zware calvarietocht op het Dassenveld.
“Als zo vlug mogelijk te vergeten” zo mogen we de wedstrijd van KFC Merelbeke dan ook catalogeren en deze verticaal klasseren in de diepste archieven van de club. Wat KFCM liet zien op het veld van het in degradatienood verkerend RFC Wetteren was ver beneden alle peil. Ieder woord dat men over het spel van Merelbeke neerschrijft zou er eigenlijk één te veel zijn, maar daar zouden we tevens de prestatie van de thuisploeg oneer mee aandoen.
Merelbeke startte wel voortvarend aan de wedstrijd en het klom al vrij vlug op voorsprong toen De Ruyver een verlengde voorzet van Falzone via de Mey aan de tweede paal binnen knikte (0-1 ‘6min.), maar wat daarna volgde was enkel kommer en kwel.
Er was wel nog een doelpoging van El Hamdaoui met een mooi afstandsschot, maar de Wetterse doelman Steelant was bij de pinken. Merelbeke kreeg vervolgens geen enkele combinatie meer op het veld gelegd. RFC Wetteren nam de wedstrijd volledig in handen en drong hun bezoekers op eigen helft. De plaatselijke kansen volgden dan ook al vlug en gelukkig was doelman Maes wel op niveau, want toen hij na een Wetterse hoekschop de bal nog net op de lijn kon klemmen, voorkwam hij met een zeer puike redding de inmiddels meer dan verdiende gelijkmaker van de thuisploeg.
De Merelbeekse aanhang hoopte toen nog dat het tij zou keren tijdens de tweede helft, maar niks was minder waar. Merelbeke bleef acteren op fluwelen benen en ondanks veel goede wil speelden te veel sterkhouders onder hun gebruikelijke niveau. De misverstanden en slechte passes volgden legio. Tijdens de volledige tweede helft slaagde Merelbeke er zelfs niet meer in op de helft van Wetteren door te dringen.
Wetteren bleef even wel de volle en halve kansen opstapelen, vooralsnog zonder resultaat en mede door het puike doelmanswerk van Maes, maar toen Van Hoecke uitpakte met een harde knal richting de kooi van Merelbeke was ook hij er aan voor de moeite (1-1 ’56). Wetteren had zijn inmiddels oververdiende gelijkmaker beet en ging nu voluit op jacht naar de voor hen zo noodzakelijke driepunter. Gelukkig was er de verdedigende rots in de branding Merijn Rogiers die wel op niveau acteerde en met enkele knappe tussenkomsten menig maal in de bres sprong voor zijn matig acterende ploegmakkers. Vervolgens redde El Hamdaoui in extremis ook nog een afstandsschot op de doellijn, want anders had de thuisploeg de volle buit zeker en vast weggekaapt. Merelbeke mocht zichzelf dan ook in de handen wrijven toen scheidsrechter Ermaild een einde blies aan deze vlug te vergeten wedstrijd.
